Omhulling

In een wereld waarin een ieder een leven leeft dat voor hem of haar klopt of misschien deels klopt, leef ook ik mijn leven. Een leven dat op momenten wat eenzaam voelt door mijn kijk en wijze van ervaren, maar op momenten voelt het ook ‘omhuld’.

Me omhuld voelen.
Hoe ziet mijn blik gericht op de wereld er dan uit en hoe is het ontmoeten daar…?

Gedragen in liefde, moeiteloos, contact, verwondering, verfijnd, loslaten, intens zien en horen, de roep van een vogel, de zacht strelende wind die het tere stengeltje van een klaproos zacht buigt en de bloem laat deinen in deze stille vlaag. En ook ontluikende varens; elkaar verwelkomend…

Het Openen naar de Diepte van het Leven.

Het leven waarin we, op welke manier dan ook, gedragen worden en we door alle cycli gaan.
Een geborgen, repeterende toon. Op een diepe laag loslaten, de moed opbrengen jezelf te laten vallen, te rusten en weer op te staan. Te zien. En het hart voelen. Dát is de plek waar omhulling voelbaar is.

Een geruisloos ontvangen.
Binnen en weer naar buiten.

Zo was deze middag in de Botanische tuin in Nijmegen…

Tekst & foto: Bärbel van den Berg